عکاسی مرگ، راهی برای کم کردن غم از دست دادن عزیزان - مجله تار و سه تار

تصاویری نه چندان خوشایند به طرز عجیبی خانواده ها را در کنار مردگانشان به نمایش می گذارد. به نظر می رسد نوزادان خواب هستند. زنان جوانی که بر اثر بیماری سل به خواب ابدی رفته اند، ولی از طرفی مرگ آن ها را زیباتر نموده است. بر اثر شیوع بیماری های واگیر مانند دیفتری، حصبه و وبا در دوران سلطنت ملکه ویکتوریا آمار مرگ و میر افزایش چشمگیری پیدا نموده بود و این باعث شد از سال 1861 برای ملکه داغدار یک لباس مخصوص عزاداری طراحی و دوخته گردد. اشیای به جا مانده از مردگان هشداردهنده و یادآور مرگ بودند؛ به این معنا که به یاد داشته باشید خواهید مرد.

زمان طولانی نوردهی هنگام عکسبرداری و بیحرکت بودن مردگان باعث می شد تصویر آن ها واضحتر از افراد زنده در کنارشان باشد

برخی مواقع بعد از چاپ عکس چشم ها نقاشی می شد تا حس زنده بودن را القا کند (سمت چپ) در غیر این صورت مرگ در عکس آشکارتر بود (سمت راست)

تکه هایی از مو را می بریدند و داخل محفظه هایی بر روی انگشتر یا گردنبند می گذاشتند. با موم ماسک صورت درست می کردند و تصویر ها و نماد هایی از مردگان را به شکل نقاشی و مجسمه حفظ می کردند.

با اختراع عکاسی در اواسط دهه 1800 عکس محبوبیت خاصی در بین مردم پیدا کرد. مقرون به صرفه بودنش منجر به پیدایش عکاسی پرتره از مردگان شد.

اولین شکل موفقیت آمیز عکاسی به صورت دایمی (داگرئوتایپ)، ثبت تصویر کوچک و بسیار دقیق بر روی صفحه آغشته به پودر نقره بود که تجملاتی و گران قیمت به حساب می آمد؛ اما نه به اندازه هزینه یک پرتره نقاشی شده که قبلا تنها راه حفظ و نگهداری تصویر یک شخص بود. با افزایش تعداد عکاسان، هزینه عکس های داگرئوتایپ هم کاهش یافت. در دهه 1850 با استفاده از فلز نازک، شیشه یا کاغذ به جای نقره رویه های تازه ای برای فراوری تصویر داگرئوتیپ ارزانتر ابداع شد.

در این عکس، یکی از دوقلو ها مرده و دیگری زنده است. کودک مرده با گل احاطه شده است

از چپ، عکس دو دختربچه با مادر مرده خود؛ سوگوار پدری برای کودک مرده و زنی با گونه های رنگ آمیزی شده در حالی که کودک نوپای مرده او رنگ پریده است

تمام خانواده از جمله گربه دور کودک مرده ای روی زمین جمع شده اند که به نظر خواب می آید

پرتره های مرگ به طور فزاینده ای در دوره ویکتوریا محبوب شد؛ وقتی که شیرخوارگاه ها گرفتار بیماری های واگیر کشنده ای مثل سرخک، دیفتری، مخملک و سرخجه شدند. این اولین باری بود که خانواده ها به فکر دریافت عکس با اجساد عزیزانشان افتادند چرا که این آخرین شانس و فرصت برای ثبت دایمی چهره کودک محبوبشان بود.

اما از آنجایی که مراقبت های بهداشتی باعث افزایش امید به زندگی در بچه ها شد، تقاضا برای عکسبرداری از مرگ کاهش یافت. ظهور عکس های فوری، زنگ مرگ را برای هنر به صدا درآورد؛ زیرا بیشتر خانواده ها از آن پس از زندگی عکس می دریافتد. اکنون، این تصاویر به جا مانده ازمردان، زنان و بچه ها با حس اندوه از دست دادن زودهنگام یک عزیز، به زندگی خود ادامه می دهند.

یادآوری: به یاد داشته باشید که خواهید مرد.

چشمان پسر روی عکس نقاشی شده است، در حالی که دخترک صحنه آرایی شده است، گویا هنگام بازی با عروسک های مورد علاقه اش خوابش برده است

عکس با یک عزیز مرده را آخرین شانس برای ثبت یک پرتره خانوادگی با کودک محبوبشان می دانستند

عکاسی مرگ فقط در اروپا محبوب نبود. این تصاویر در استرالیا گرفته شده و بخشی از مجموعه ای است در کتابخانه نگهداری می گردد

منبع: bbc