بازتاب تمجید از هتل های ایران در رسانه آمریکایی، وقتی هتل های ایرانی جهانگرد سوئیسی را شیفته کرد!
به گزارش مجله تار و سه تار، بعضی از مردم برای تاریخ به ایران سفر می نمایند؛ 24 مکان میراث جهانی یونسکو برای آغاز خوب است. دیگران در پی فرهنگ و زندگی مردم هستند؛ غذای عالی و مهمان نوازی افسانه ای که مسافران عادی از آن لذت می برند، اما برای توماس وگمن سفر به ایران کمی متفاوت بوده است.
سی ان ان آمریکا در این گزارش نگاهی داشته به تجربه سفرِ ایرانِ توماس وگمن، توریستی که کتابی درباره هتل های ایران نوشته است. از نظر او، چشمگیرترین نکته در خصوص ایران، هتل های آن است. البته نه هتل های عظیم هفت ستاره، بلکه هتل بوتیک های کوچکی که به وسیله خانواده ها اداره می شوند، در حالی که کاملاً مدرن و پیشرفته هستند.
او می گوید: در ایران یک مشخصه عالی درباره هتل بوتیک ها وجود دارد که طراحی معاصر را با میراث ایرانی ترکیب نموده اند و این در حال افزایش است.
وگمن متخصص بیمه در سوئیس است که اولین سفرش را به ایران در سال 2019 انجام داد و آن چنان تحت تأثیر این هتل ها نهاده شد که با وجود این که تجربه انتشار کتابی را نداشت، تصمیم گرفت کتابی بنویسد. او می گوید: هنگام پرواز از تهران به زوریخ به این فکر کردم آیا کتابی در خصوص هتل های ایران وجود دارد و فهمیدم حتی یک کتاب هم وجود نداد. این درحالی بود که هنگام سفر از ایران و به ویژه هتل های آن بسیار متعجب و شگفت زده شدم.
وگمن پس از سفر به ایران، کتابی درباره 16 هتل، عمدتا هتل بوتیک در شهرهایی از تهران و شیراز تا روستایی در جزیره قشم در جنوب ایران، با اسم Persian Nights نوشته است.
سی ان ان در این گزارش مدعی شده که این نخستین کتاب انگلیسی زبان است که به هتل های ایران اختصاص یافته است و می گوید به کسانی که این کشور را نمی شناسند نگاه اجمالی از رونق طراحی، فراتر از اماکن تاریخی می دهد.
وگمن، نویسنده کتاب شب های پارسی می گوید: به هر کشوری که سفر می کنید متوجه می شوید که واقعیت هایی متفاوت از آن چه می دانید و شنیده اید، وجود دارد و اگر آن کشور کمی بسته تر باشد و افراد کمتری به آن جا سفر نمایند تا عکس ها و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند، واقعیت ها متفاوت تر هم خواهد بود. بنابراین احتمالاً تصور غلط بیشتری درباره ایران نسبت به سایر کشورها وجود دارد. کتاب او - که در آن با یک تیم ایرانی کار نموده است ـ 16 هتل ایرانی را به تصویر می کشد، اگرچه بیشتر آن ها ساختمان های نوسازی شده میراثی هستند، اما با فروشگاه، گالری و حتی رستوران های گیاهخواری پیوند خورده اند. او در این کتاب اشاره می نماید که بسیاری از بخش ها به وسیله زنان اداره می شوند.
در کتاب شب های پارسی به جزئیات یک هتل بوتیک در شهر اصفهان پرداخته شده که ساختمان آن به اواخر دوره قاجار و قرن نوزدهم تعلق دارد، ساختمانی که طراحی مدرنی دارد و عاری از پلاستیک است و از صابون های دست ساز ارگانیک، غذای گیاهی و حتی دمپایی های حصیری ساخت هنرمندان جنوب ایران استفاده نموده است.
وگمن می گوید: چنین میراث محکمی از گذشته ایران وجود دارد؛ چرا آن ها باید بناهای نو بسازند؟ این (تبدیل ساختمان های تاریخی به هتل بوتیک) راهی برای نگهداری آن ها است.
این توریست سوئیسی در کتابش فقط به هتل بوتیک ها نپرداخته، سراغ مهمانپذیرهای کوچک (بومگردی ها) که به مراتب قیمت پایین تری نسبت به هتل بوتیک ها دارند هم رفته است. تجربه اقامت در یکی از آن ها را که در شهر اصفهان، نزدیک مسجد جامع ـ میراث ثبت شده در یونسکو ـ واقع شده توضیح داده است؛ خانه ای که به وسیله یک زوج اداره می گردد و گویی قرار است مدتی با آن ها زندگی کنید. این زوج جوان حتی کارگاه چاپ پارچه ای را اداره می نمایند و برای مهمانان دوچرخه دارند.
هر چند به اعتقاد نویسنده کتاب شب های پارسی هتل ها تنها علت سفر به ایران نیستند، اما او معتثد است ایران باید در لیست بازدید همه توریستان باشد. او می گوید: ایران یکی از معدود کشورهایی بود که مدت ها بود واقعاً به آن علاقه داشتم؛ ایران، ژاپن و پرو. من کشورهایی را دوست دارم که دارای فرهنگ بسیار قوی و باستانی هستند و از لحاظ تاریخی دارای اهمیت هستند. من با چند ایرانی در اروپا دیدار کردم و آن ها همواره رفتار بسیار محبت آمیز ای داشته اند. او اولین سفرش را پس از جدا شدن از همسرش انجام داد. می خواست تنها باشد، به جای سفر با یک گروه، راهنما ـ راننده ای را استخدام کرد که هزینه آن در حدود 110 دلار در روز بود.
وگمن درباره چگونگی پیدا کردن هتل های محل اقامتش می گوید: رزرو هتل ها آسان بود؛ زیرا همه آن ها یکدیگر را می شناسند. بسیاری از آن ها توصیه شده بودند (که همواره برترین هستند)، به علاوه من در اینستاگرام و اینترنت تحقیق کردم و کتاب های راهنمای ایران را خواندم.
فقط هتل ها نبودند که وگمن را متعجب کردند، به اسم کسی که درباره تاریخ ایران تحقیق نموده، جنبه مدرن آن هم غافلگیرنماینده بود.
او می گوید: من انتظار کشوری سنتی تر را داشتم، اما در این هتل ها، کافه ها و گالری هایی شبیه اروپا یا آمریکا بود که متعجب شدم. انتظار نداشتم که یک دستگاه قهوه ساز Marzocco ایتالیایی یا یک دستگاه برشته نماینده قهوه Probat آلمانی ببینم. به نظر می رسد خلاقیت قوی وجود دارد. متوجه شدم واقعیت های زیادی وجود دارد و من می خواستم آن چه را که تجربه کردم و لذت بردم نشان دهم.
سی ان ان در گزارشش تاکید دارد وگمن کوشش می نماید به این نکته اشاره کند کتابی که نوشته درباره هتل ها است، نه سیاست. او می گوید: مطمئنا واقعیت های بسیار متفاوتی درباره ایران وجود دارد، این کشور عربستان سعودی نیست، کره شمالی هم نیست، اما ایالات متحده و انگلیس هم نیست. وگمن به اسم یک توریست می گوید: در سفر به ایران بسیار آزاد بودم. احساس می کردم می توانم هر زمان که بخواهم به همه جا بروم. من با استفاده از Google Maps دیروقت به اقامتگاه می رفتم و همواره احساس امنیت می کردم.
او از معماری مساجد و غذاهای ایرانی لذت می برد و می گوید: آن ها خورشت های فوق العاده می پزند و غذاهای گیاهی زیادی دارند، از نظر غذا فرهنگی بسیار غنی دارند.
وگمن تحت تاثیر رفتار مردم ایران هم نهاده شده است و می گوید: من یک سال در برزیل زندگی کردم، بنابراین به فرهنگ های محبت آمیز و باز عادت نموده ام، فکر می کنم ایرانی ها محبت آمیز رفتار می نمایند.
کتاب شب های پارسی (Persian Nights) پیش از همه گیری ویروس کرونا نوشته شده است، وگمن تصمیم دارد با خاتمه همه گیری و روشن شدن اوضاع به ایران برگردد و یک رونمایی از کتابش داشته باشد.
منبع: گردشبان