فیلم بری لیندون دوگانگی استنلی کوبریک را چگونه به تصویر می کشد؟ - مجله تار و سه تار

استنلی برای شکل گیری دنیا فکری خلاق و متفکرانه خود، بسیار ژرف نگر بود و با ریزبینی حساسیت برانگیزی، تمام جزئیات را آنالیز می کرد بلکه درنهایت فیلم هایش به اثری توصیفی بدل نگردد. کوبریک طی دوران هنری خود، بارها لقب یک فیلم ساز سرد و جدی را دریافت کرد که این امر تا حدی درست بود. اما از طرفی بعضی اظهار دارند که هر تصوری مبنی بر اینکه این کارگردان به بازیگرانش دستور داده تا دیالوگ ها را کلمه به کلمه بگویند، بی شک کاملا اشتباه است.

با وجود همه این ها، نقش آفرینان اصلی فیلم بری لیندون دومینیک سوج و لیان ویتالی، درباره شخصیت این کارگردان تصویری متمایز ارائه دادند. آن ها در صحبت با یک مجله سینمایی مدعی شدند که چگونه استنلی می توانست با استفاده از کم ترین جزئیات به سمت جریان اصلی پیش رود.

بیشترین معروفیت کوبریک برای نوع برخوردش در کشف شخصیت پنهانی بازیگران بود. احتمالا آشکار شدن شخصیت حقیقی و خصایص نهفته آن ها به او یاری می کرد که مطابق با موقعیت و شرایط بحرانی فیلم، بهتر نقش خود را ایفا نمایند. درواقع شاید این کشف در کنه کمال گرایی بی حد و مرز و حتی آزاردهنده کوبریک قرار نگیرد و چه بسی لطف بزرگی به خود بازیگران بود. همانطور که ویتالی در ادامه شرح داد: او به یک کنترل گر مشهور است، اما زمانی که یک بازیگر مناسب پیدا می کرد، آن ها را آزاد می گذاشت و سپس یک نظاره گر باقی می ماند.

دومینیک سوج گفت: کوبریک همواره درحال آزمایش و امتحان کردن بود. او گاهی بداهه چیزهایی می گفت و اگر در آن ها ویژگی های جالبی پیدا می کرد به مراتب مسیر را جلوتر می برد. در ابتدا هر دو ستاره زمان کوتاهی برای ایفای نقش خود داشتند، اما رویکرد سخت گیرانه کوبریک منجر به برسی تحقیقات طولانی تری شد.

این بینش آزادانه سبب رشد ایده و افکار خلاقه می گردد، بدین ترتیب کوبریک استوری بورد را حذف کرد تا در دنیا بی قید ایده ها و تصاویر قدم بگذارد. ویتالی شرح داد: او با لنزها، چشم انداز یاب و نوارچسب به همراه بازیگران سر صحنه می رفت و منتظر بود که تصاویری خلاقانه و خاص کاملا آنی پدیدار شوند.

فیلم بری لیندون به خوبی دوگانگی استنلی کوبریک را نشان می دهد. لیان ویتالی اذعان داشت: کوبریک با جود شخصیت سخاوتمند و مهربانش، تقریباً به همان مقدار سخت گیر و بدخلق بود. او درحالی که مانند آفتاب دیده می شد، بعلاوه توپی از خشم غیرقابل کنترل را با خود حمل می کرد، بنابراین هیچ حد میانه ای نداشت.

منبع: Faroutmagazine