پیش گیری و مهار سیل در لرستان به نفع خوزستان خواهد بود
به گزارش مجله تار و سه تار، مدیر گروه آبخیزداری دانشگاه لرستان گفت: پیش بینی و مهار سیل در لرستان به نفع خوزستان خواهد بود.
به گزارش خبرنگاران، دکتر حسین زینی وند در همایش منطقه ای مدیریت سیل و مطالبات استانی که در دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه لرستان برگزار شد، با بیان اینکه اولین اقدام در راستای مدیریت سیل شناخت آبخیز است، اضافه نمود: در این شناخت میزان بارش، وضعیت پوشش گیاهی، زمین شناسی، خاک و ضریب روان آب ها ضرورت دارد.
وی ادامه داد: اولین هشدار سیل، اطلاعات هواشناسی است و چنانچه هشدار سیل را برای پیش بینی داشته باشیم و بتوانیم آن را در لرستان انجام دهیم قطعاً به نفع خوزستان خواهد بود.
زینی وند بر استراتژی های کاهش خسارت سیل تأکید کرد و با بیان اینکه پیشگیری، حفاظت از اموال و املاک، خدمات اضطراری و پروژه های سازه ای ازجمله این استراتژی هاست، گفت: برنامه ریزی، معین تملک اراضی و اصلاح مقرراتی که به توسعه آبخیز و دشت های سیلابی آن کمک می کند تا حساسیت پذیری آن ها را به خسارت سیل کاهش دهند و یا از بدتر شدن وضعیت جلوگیری کند.
وی اضافه نمود: اقدامات پیشگیرانه عموماً از طریق برنامه ریزی و منطقه بندی، آبخیزداری حفظ فضاهای باز، معین قوانین توسعه در دشت های سیلابی، حفاظت از باتلاق ها، حفظ سیستم زه کشی، تنویر افکار عمومی در رابطه با قوانین، سیاست ها و آگاهی از بیمه، آگاهی از میزان حساسیت مناطق مختلف و اقدامات پیشگیرانه دولتی صورت می گیرد.
این مدرس دانشگاه اضافه نمود: پروژه های سازه ای خاک ریز و سیل بند، مخازن و انحراف آب، اصلاح کانال و سیستم زه کشی است.
مدیر گروه آبخیزداری دانشگاه لرستان با بیان اینکه عوامل طبیعی و عوامل انسانی و مدیریت در بروز سیل در استان تأثیر دارند، مطرح نمود: شیب بالا، کوهستانی بودن، عدم وجود پوشش گیاهی مفید در فصل بارش، وضعیت خاک و زمین شناسی در صورت وجود بارش حتی نه چندان شدید، احتمال بروز سیل وجود دارد، همچنین بر اساس نقشه ها و داده ها، در بخش حوضه آبخیز دز بارندگی خیلی شدید و زیاد نبوده اما متأسفانه درصد بسیار بالایی از آن تبدیل به رواناب شده و مشکلاتی به وجود آورده است.
وی گفت: عوامل انسانی شامل عدم انجام حفاظت آب وخاک (آبخیزداری، وجود سدهای بزرگ و کوچک)، عدم رعایت حریم رودخانه، مسدود کردن راستا رودخانه، عدم طراحی مناسب سازه ها (پل ها)، عدم اطمینان کامل ساکنان منطقه به هشدارهای سازمان های متولی و عدم استحکام کافی دیواره های کناری رودخانه در مناطق مسکونی هستند.
منبع: خبرگزاری ایسنا