46 روش براى کنترل دیابت

به گزارش مجله تار و سه تار، بیمار دیابتى در معرض خطر بیمارى هاى قلبى، کلیوى، آسیب هاى عصبى، عفونت ها، کورى و بهبودى کند زخم ها قرار دارند. هر شخصى به شیوه خاصى به دیابت پاسخ مى دهد. این بدان معنى است که هر کس باید تحت کنترل پزشک قرار بگیرد و دائما کنترل شود؛ هر شخص دیابتى باید سطح قند و چربى خونش در حد طبیعى باشد. رژیم دیابتى داراى سه رکن اصلى است:

مترجمان* :

دکتر حسن کریمی یزدی

دکتر پدرام مصطفایی

بیمار دیابتى در معرض خطر بیمارى هاى قلبى، کلیوى، آسیب هاى عصبى، عفونت ها، کورى و بهبودى کند زخم ها قرار دارند. هر شخصى به شیوه خاصى به دیابت پاسخ مى دهد.

این بدان معنى است که هر کس باید تحت کنترل پزشک قرار بگیرد و دائما کنترل شود؛ هر شخص دیابتى باید سطح قند و چربى خونش در حد طبیعى باشد. رژیم دیابتى داراى سه رکن اصلى است:

تغذیه، کنترل وزن و ورزش.

ابتدا درباره تغذیه نکاتى را مطرح مى کنیم:

با رژیم غذایى انجمن دیابت شروع کنید.

رژیم غذایى هر فرد باید بر پایه نیازهاى همان شخص باشد، این رژیم شامل اصول زیر است:

مصرف کربوهیدرات ها را افزایش دهید.

رژیم غذایى در دیابت نوع 2 باید شامل حدود 50 تا 60 درصد کربوهیدرات باشد. کربوهیدرات مى تواند از نوع ساده)شکر(و یا پیچیده)نشاسته(باشد. هر گرم کربوهیدرات، 4 کالرى انرژى تولید مى کند.

پروتئین هم مصرف کنید.

پروتئین ها باید حدود 12 تا 20 درصد کالرى)واحد انرژى(را تأمین کنند. هر گرم پروتئین برابر 4 کالرى انرژى است.

در برابر چربى ها مقابله کنید.

مقدار مصرف چربى را کاهش دهید. کالرى حاصل از چربى نباید بیش از 30 درصد کل کالرى باشد. هر گرم چربى 9 کالرى انرژى تولید مى کند. همیشه چربى هاى غیر اشباع)روغن هاى مایع(و کربوهیدرات ها را جایگزین چربى هاى اشباع شده)روغن هاى جامد(کنید.

غذاهاى پر فیبر بخورید.

فیبرهاى طبیعى موجود در غذا اثرات مفیدى براى تمام افراد دارند. در افراد دیابتى این اثر دو برابر است. مصرف فیبر را به تدریج به چهل گرم در روز برسانید. محصولات گندم کامل، جو، جوى دوسر، حبوبات و سبزیجات و میوه ها بهترین منابع فیبر و در ضمنً داراى اثرات تغذیه اى ضرورى مى باشند. یک مزیت فیبرها پایین آوردن کلسترول خون است. فیبرهاى محلول در آب که در حبوبات، جوى دوسر، جو و میوه ها یافت مى شوند مى توانند در رژیم کم چربى، چربى خون را کاهش دهند؛ به این صورت که باعث تشکیل یک لایه ژلى در جهت روده اى معده اى مى شوند و همچنین باعث مى شوند که انرژى موجود در غذا)شکر(با فرایند آهسته ترى جذب شده و به انسولین خون این اجازه را مى دهند که به راحتى قند خون را در اندازه ى ثابت تر و پایدارترى نگه دارد.

فیبر همچنین باعث رفع احساس گرسنگى مى شود. دکتر فرانز مى گوید: من فکر مى کنم یکى از فواید مهم فیبر، بالا بردن حجم رژیم غذایى باشد. بیماران دیابتى نوع 2 که مى خواهند وزن شان را کنترل کنند، باید کالرى محدودترى را مصرف کنند زیرا حجیم بودن مواد، باعث احساس پرى در مخرج مى شود. علاوه بر حالت دلپذیر سیرى، غذاهاى فیبردار داراى ویتامین ها و مواد معدنى مهمى هستند.

کلسترول را کاهش دهید.

نباید بیش از 300 میلى گرم کلسترول در روز مصرف کنید؛ یعنى باید از مصرف گوشت اندام ها و زرده تخم مرغ خوددارى و چربى هاى شیرى را محدود و همچنین فیبر را به رژیم غذایى خود اضافه کنید.

شکر را جایگزین کنید.

تحقیقات نشان داده است که قند معمولى و یا شکر، هنگامى که با دیگر مقادیر برابر با نشاسته مصرف مى شوند، قند خون را به اندازه از منابع حاوى نشاسته مانند سیب زمینى و گندم بالا مى برند.

بنابراین اگر دیابت کنترل شد و اضافه وزن نداشتید مى توانید به مقدار میانه از شکر تصفیه شده استفاده کنید، اما در غیر این صورت، دیگر شیرین کننده ها را جایگزین کنید. شیرین کننده هاى غیر کالرى زا مانند ساخارین و کالرى زا مانند فروکتوز و سوربیتول توصیه مى شود.

با احتیاط پیش روید.

بیماران دیابتى کنترل شده، با مشکل کمترى مى توانند از فروکتوز و سوربیتول استفاده کنند. در افراد داراى ذخیره انسولین پایین، فروکتوز باعث بالا رفتن سطح چربى خون مى شود. هم فروکتوز و هم سوربیتول در مقادیر بالا منجر به اسهال مى شوند.

هوشیار باشید، کالرى ها جلوى شما هستند.

فروکتوز و سوربیتول که هر دو در میوه ها یافت مى شوند)سوربیتول در بدن مى شکند و به فروکتوز تبدیل مى شود(جایگزینى براى شیرین کننده هاى غیر کالرى زا نیستند. بنابراین اگر فروکتوز را اضافه و ساخارین را حذف کردید مقدارى کالرى به رژیم غذایى تان اضافه کرده اید.

غذاها را به مقدار کمتر و در دفعات بیشتر مصرف کنید.

بدن فرد دیابتى، غذاهاى کم حجم تر را راحت تر هضم و متابولیزه مى کند، زیرا هر چه غذا کمتر باشد انسولین کمترى براى گلوکز وارد شده در هر وعده غذایى لازم است. گلوکز کمتر یعنى انسولین کمترى و در نتیجه باعث سطح ثابت ترى از گلوکز خون مى شود. بعضى از رژیم هاى غذایى حاوى سه وعده اصلى غذا در روز و یا سه وعده اصلى و یک یا دو غذاى حاضرى سبک بین غذاهاى اصلى است. اغلب مردم اگر بین غذاهاى اصلى شان فاصله زیادى باشد آن قدر گرسنه مى شوند که در وعده بعدى نمى توانند جلوى غذا خوردن زیاد را بگیرند. بهترین غذاهاى سبک بین وعده ها یک تکه میوه و یا چند بیسکویت بى شکر است.

روغن ماهى مصرف نکنید.

ممکن است کپسول هاى امگا 3، به جلوگیرى از تنگى رگ هاى خونى کمک کنند، اما به دلیل بالا بودن کالرى آنها، باعث افزایش گلوکز خون مى شوند.

وزن تان را کم کنید.

کم کردن وزن در اولویت واقع شده است. 80 درصد بیماران دیابتى نوع 2، اضافه وزن دارند. آنها به زندگى بى تحرک و خوردن زیاد تمایل دارند. چاقى ممکن است باعث حذف گیرنده هاى سلولى شود، به طورى که قند نمى تواند وارد سلول ها شود و در خون باقى مى ماند. اگر اضافه وزن دارید، رژیم غذایى و ورزش مطمئنا در کم کردن وزن و برگرداندن قند خون به محدوده طبیعى کمک مى کند.

افراط و تفریط نکنید.

شاید کلیه رژیم هاى غذایى زود گذر و شایع، حتى روزه گرفتن را امتحان کرده اید ولى به کاهش وزن نرسیده اید. مدارکى وجود دارد که نشان مى دهد، وزن کم کردن در افراد دیابتى مشکل تر از افراد عادى است. دکتر فرانز کنترل وزنى را که همیشه مبتنى بر تغذیه درست و ورزش باشد، توصیه مى کند.

نگذارید که عجز و ناتوانى، شما را به طرف رژیم هاى زودگذر بکشاند. این روش ها، از نظر تغذیه اى سالم نیستند و ممکن است آن قدر محدود کننده باشند که مردم نتوانند آن را ادامه دهند؛ به علاوه باعث تغییر عادت هاى غذایى در دراز مدت نمى شوند.

شاید خطر یک روز، روزه گرفتن در بیماران دیابتى نوع 2 که داروهاى ضد دیابتى خوراکى و یا انسولین مصرف نمى کنند، بیشتر از روزه گرفتن یک فرد عادى نباشد. اگر شما با ورزش و رژیم، دیابت را کنترل مى کنید، روزه گرفتن آسیبى به شما نمى رساند اما احتمالا فایده اى هم ندارد؛ زیرا با این کار نه تنها شما وزنى کم نمى کنید بلکه این خطر وجود دارد که براى جبران، روز بعد زیاد از حد غذا بخورید.

دکتر فرانز مى گوید: شما نباید به امید کم کردن وزن، وعده هاى اصلى غذا را نخورید، روزه نیم روزى هم نهایتا به شکست منجر مى شود. خیلى از مردم صبحانه و یا نهار خود را نمى خورند، سپس بعد از آن زیاده از حد مى خورند.

عادت هاى غذایى را به صورت خانوادگى در بیاورید.

اگر کل خانواده، این تغییرات غذایى را براى بهبود عادات تغذیه اى و کنترل انجام ندهند، براى شخص دیابتى انجام آن به تنهایى سخت و گاهى غیر ممکن است.

ورزش کنید.

فواید ورزش منظم براى فرد سالم یا دیابتى، کاملا ثابت شده است. اما بیماران دیابتى انگیزه و دلیل بیشترى براى حرکت دادن دست و پا و همچنین به حرکت درآوردن قلب خود دارند. ورزش، ضربان قلب را قوى مى کند، به سطح قند خون کمک مى کند و جریان خون را در دست و پا افزایش مى دهد. ورزش مى تواند سطح کلسترول و ترى گلیسیرید را کاهش و سطح HDL)کلسترول مفید(را افزایش دهد، باعث کنترل وزن، افزایش تحمل و خواب راحت تر شما مى شود و واقعا تحمل پذیرى و پایدارى عاطفى شما را بالا مى برد. ورزش داراى اثرات مفید ثابت شده اى روى خلق و خو مخصوصا افسردگى دارد.

همچنین مدارکى وجود دارد که ورزش، گیرنده هاى انسولین را در سطح سلول ها افزایش مى دهد؛ بدین معنى که انسولین، گلوکز را در اختیار سلولى قرار مى دهد که به آن نیاز دارد؛ یعنى در یک بیمار دیابتى ورزش همانند یک دوز انسولین است؛ حرکات منظم و مکرر که عضلات بزرگ را در بر مى گیرد براى دیابتى ها بهترین نوع حرکت هستند. این حرکات شامل راه پیمایى، شنا، پارو زدن و دوچرخه سوارى است. شما باید به طور منظم ورزش کنید و حداقل سه بار در هفته و هر بار به مدت بیست تا سى دقیقه تمرین کنید. مطالعات نشان داده است که حتى دو تا سه روز دست کشیدن از ورزش، اثرات معکوسى در دیابتى ها داشته است.

پیاده روى را شروع کنید.

بهترین ورزش براى بیماران دیابتى، راه رفتن سریع است. پیاده روى، کم استرس ترین و مفیدترین ورزش است. این ورزش، باعث افزایش اثر و کارایى هر واحد انسولین تزریق شده و یا تولید شده از طریق بدن مى شود.

دکتر والگر مى گوید: این بدان معنى است که شما کارایى و اثر بیشترى را از هر گرم غذایى که بدون ورزش مى خورید، ایجاد مى کنید و اگر هر روز 1600 متر بدوید، صد کالرى مى سوزانید و در سال بیش از 5 / 4 کیلو وزن کم مى کنید.

تحت نظر پزشک باشید.

اگر دیابت شما تحت کنترل نیست و یا مسائل زمینه اى دارید، ورزش مى تواند باعث بدتر شدن آن شود. اگر فشار خون بالا دارید، ابتدا باید آن را کنترل کنید.

از بعضى ورزش ها دورى کنید.

از وزنه بردارى و هر چیزى که شامل کشیدن و هل دادن اجسام سنگین باشد، دورى کنید؛ این کارها باعث افزایش قند و فشار خون مى شوند و مسائل چشمى ناشى از دیابت را بدتر مى کنند.

مراقب دندان ها باشید.

روجرلوین دندان پزشک و رئیس آکادمى بالتیمور مى گوید: بیمار دیابتى باید شدیدا از سلامت دهان و دندان خود حفاظت کند، زیرا بیمار دیابتى به عفونت حساس تر است. این افراد به بیمارى ها و عفونت هاى لثه هم حساسیت بیشترى دارند.

هر کارى که فرد سالم باید براى مراقبت از دندان هاى خود انجام دهد، شخص دیابتى باید با آگاهى و توجه بیشترى انجام دهد؛ یعنى باید بیشتر به دندان پزشک مراجعه کند و مخصوصا براى کنترل پلاک و رنگ دندان ها، از مسواک و نخ دندان با هوشیارى و دقت بیشترى استفاده کند.

کارهاى ترمیمى دندان باید با مراقبت صورت گیرد.

باید پر کردن دندان ها در افراد دیابتى به خوبى اجرا شده باشد. روکش هاى نامناسب باعث زخم هاى دهانى مى شود که به دلیل التیام ناکافى، ممکن است به مشکل جدى تبدیل شود. تکنیک هاى تازه مانند ایمپلنت هم نباید در این بیماران انجام شود.

استرس را کاهش دهید.

استرس و نگرانى و تشویق مى تواند از دو راه بیماران دیابتى را ناتوان کند. دکتر هارتمن استین مى گوید: در بعضى از افراد، قند خون مى تواند به سرعت بالا رود و در بعضى به سرعت پایین آید. هنگامى که یک فرد دیابتى افسرده و یا نگران مى شود، به رژیم خود توجه نمى کند و به تنبلى، روى صندلى نشستن و زیاده روى در خوردن چربى و شکر رو مى آورد. دیابت به دلیل خواسته هاى فیزیکى و عاطفى ثابت، یک بیمارى استرس زا است. اگر شخصى به دلیل اتفاقات زندگى دچار استرس شود و نتواند از پس آن بر آید و آن را کنترل کند، باید به روان شناسان مراجعه کند. دکتر هارتمن استین روش هایى را براى کاهش استرس در ذیل آورده است:

آرام باشید.

دکتر هارتمن استین، درمان آرامش بخشى را براى کنترل استرس در بیماران دیابتى آزمایش کرد و دریافت که این تکنیک ها مى توانند مفید باشند. تکنیک هاى RELAXATION)ریلکسیشن یا آرام بخشى(بر کنترل تنفس و تجسم اثر مى گذارد.

یاد بگیرید که چگونه فکر کنید.

درمان شناختى به شما آموزش مى دهد که طرز فکر چگونه مى تواند بر خلق و خوى شما تأثیر بگذارد. ممکن است شما افکارى همانند پاهاى من واقعا زشت هستند؛ چون اثرات تزریق انسولین در سراسر آن باقى مانده است و یا من همیشه احساس یک معتاد را دارم چون همیشه آزمایش ادرار مى دهم را داشته باشید، اما مى توانید این افکار منفى را به دیدگاه هاى منطقى تر تغییر بدهید. شما مى توانید این طور فکر کنید:)هیچ کس به جز من به این علایم زیر پایم توجه نمى کند(و یا)آزمایش ادرار من فقط یک آزمون شیمیایى است(.

نگرش خود را بهبود بخشید.

دکتر هارتمن استین مى گوید: بعضى افراد بیش از حد روى بیمارى خود تمرکز مى کنند. آنها خودشان را داراى یک بیمارى مزمن مى دانند و با این طرز فکر همه چیز را تحت تأثیر قرار مى دهند. شما باید درباره ى زندگى روزانه و برنامه غذایى تان منظم تر و سخت گیرانه تر عمل کنید. بیماران دیابتى نمى توانند یک بسته کلوچه بخورند، پس هنگامى که افسرده مى شوید کارهایى را انجام دهید که براى شما لذت بخش هستند. براى خودتان چیز تازه بخرید و یا با دوستى که مدت ها صحبت نکرده اید، تلفنى حرف بزنید.

آزمایش خون بدهید.

کیت هاى تست قند خون، سالانه هزینه اى را به شما تحمیل مى کنند؛ اما تست ادرار به اندازه کافى مناسب نیست زیرا در بیماران دیابتى نوع 2، قند خون مى تواند قبل از این که در ادرار ظاهر شود، به مقادیر بالایى در خون برسد.

بعضى از داروها را با احتیاط مصرف کنید.

بعضى از داروها حاوى قند و موادى هستند که مى توانند سطح قند خون را دچار نوسان کنند. دکتر میرسکى یک هشدار ساده مى دهد: مراقب داروهاى OTC)داروهایى که بدون تجویز پزشک قابل خریدارى هستند(باشید. برچسب آن را درباره هشدار براى بیماران دیابتى کنترل کنید.

در این جا نام چند دارو که باید در مصرف آنها هوشیار بود آورده شده است:

آسپیرین: مقادیر بالاى آسپیرین که براى دردهاى مزمن خورده مى شود مى تواند سطح گلوکز خون را پایین بیاورد. مصرف گه گاه و کم این دارو، همانند مصرف دو قرص سردرد، جاى نگرانى ندارد.

کافئین: ماده اصلى داروهاى ضد اشتها، کافئین است که اگر در مقادیر زیاد مصرف شود مى تواند قند خون را بالا ببرد. بسیارى از داروهاى سرماخوردگى و ضد سردرد حاوى کافئین هستند.

اپى نفرین یا افدرین: این داروها در درمان بیمارى هاى تنفسى به کار مى رود، اما مى تواند قند خون ادرار افراد دیابتى نوع 2 را افزایش دهد. همین اثر را فنیل افرین دارد، دارویى که در اسپرى هاى مخصوص بینى و یا داروهاى سرما خوردگى یافت مى شود.

هشدار پزشکى

سه خطر بالقوه دیابت

سه خطر بالقوه دیابت که به مراقبت پزشکى نیاز دارد عبارتند از: هایپوگلایسمى)افت بیش از حد قند خون(، هایپرگلایسمى)افزایش بیش از حد قند خون(و جراحات. هر بیمار دیابتى در سرما خوردگى به مراقبت نیاز دارد.

- هایپوگلایسمى وقتى اتفاق مى افتد که قند خون خیلى افت کند. شما مى توانید علایم خفیف را خودتان درمان کنید اما در علایم شدید شامل سردرد، گیجى، رفتار پرخاشگرانه و یا عدم هوشیارى باید به اورژانس بیمارستان مراجعه کنید تا در آن جا پزشک به شما گلوکز تزریق کند. دکتر سالمن مى گوید: اگر مرتبا دچار هایپوگلایسمى مى شوید باید براى تغییر رژیم خود به پزشک مراجعه کنید.

- هایپرگلایسمى)بالا رفتن قند خون(زمانى است که قند خون بیش از حد افزایش پیدا مى کند. علایم خفیف آن شامل تکرار ادرار، اشتها، تشنگى زیاد، تارى دید و سرگیجه است. دکتر سالمن مى گوید: امکان دارد هایپرگلایسمى داشته باشید ولى هیچ علامتى در شما مشهود نباشد و حتى خودتان نفهمید مگر این که گلوکز خون تان را کنترل کنید. علایم شدید هایپرگلایسمى شامل از دست دادن اشتها، دردهاى شکمى، تهوع و استفراغ، از دست دادن آب بدن، ضعف تنفس عمیق و سریع و کما مى باشد.

- جراحات و زخم ها مخصوصا روى پا و ساق پا در بیماران دیابتى به آسانى عفونى مى شوند؛ آنها را باید پزشک درمان کند.

- اگر فکر مى کنید سرما خورده اید بلافاصله پزشک تان را در جریان بگذارید و یا در حالات زیر به اورژانس مراجعه کنید:

- استفراغ و دردهاى شکمى دارید.

- مقادیر بالایى قند و کتون در ادرار شما وجود دارد.

- قند خون تان بالاى 200 میلى گرم باشد.

- دماى بدن تان بالاى 7 / 37 درجه ى سانتى گراد باشد.

مراقب پاهاى تان باشید.

مهم ترین ضعف بیماران دیابتى، پاى آنها است. آسیب عصبى ناشى از دیابت، احساس درد را کاهش مى دهد؛ بنابراین ممکن است متوجه آسیب هاى وارده به پاى شان نشوند. آسیب هاى وارده بر رگ هاى خونى باعث جراحات و عفونت هایى مى شود که به طور عادى بهبود نمى یابند. یک زخم ساده باعث فساد کل یک عضو و در نتیجه منجر به قطع عضو مى شود. هنگامى که شما یک پاى تان را به دلیل قطع از دست دادید، 75 درصد احتمال این وجود دارد که پاى دیگرتان را هم در عرض سه تا پنج سال از دست بدهید. در این جا کارهایى که باید براى سالم ماندن پاهاى تان انجام دهید آمده است:

سنگینى را از روى پاها بردارید.

آیا براى کم کردن وزن به دلیل دیگرى نیاز دارید؟ وزنى را که پاى تان تحمل مى کند، تصور کنید؛ به طور واضح اگر پاهاى تان را به نام پایه در نظر بگیرید، هر چه بار این پایه بیشتر باشد، بیشتر دچار خرابى و فرسایش مى شود. دکتر نبت مى گوید: ما بیمارى پاى دیابتى را در افراد چاق بیشتر از افراد لاغر مى بینیم.

پاى خود را بررسى کنید.

دکتر نبت مى گوید: دو یا سه بار در روز به معاینه پاى خود بپردازید. اگر دید مناسبى ندارید از شخص دیگرى بخواهید تا این کار را انجام دهد. مطمئن شوید هیچ گونه قرمزى، بریدگى، تاول، زخم، ترک خوردگى، گرمى، تورم، عفونت و ضربه خوردگى در پا دیده نمى شود.

آنها را تمیز نگه دارید.

پا را با صابون، به صورت ملایم بشویید و آن را خشک کنید.

آنها را خشک نگه دارید.

از یک پودر پاى خوب براى فضاى بین انگشتان استفاده کنید. جوراب تان را هم مکررا عوض کنید.

از پاى تان محافظت کنید.

ناخن ها را کوتاه و صاف کنید. بیمارى قارچى پوست پا و دیگر مسائل کوچک را سریعا درمان کنید. هیچ گاه پابرهنه نباشید. میخچه ى پا را با سنگ پا از بین ببرید. پاى تان را براى مدت طولانى در آب قرار ندهید.

پاها را از سرما و گرما دور کنید.

از بطرى هاى آب گرم یا پدهاى گرمازا استفاده نکنید، زیرا بدون این که متوجه شوید باعث ایجاد سوختگى در پوست مى شود.

مطمئن شوید که کفش ها اندازه پاى تان است.

تحقیقات نشان داده است که کتانى هاى مخصوص دو، نسبت به کفش هاى سفارشى گران بیشتر از پاها محافظت مى کنند. دکتر بنز مى گوید: مطالعات و پیشرفت هایى که روى کفش هاى دونده ها اجرا شده است از صنعت کفش هاى معمولى جلو زده است؛ کفش هاى مخصوص دویدن و یا راه پیمایى امروزه بخشى از یک سیستم کلى حمایت کننده پا هستند.

خود درمانى در هایپوگلایسمى خفیف

هایپوگلایسمى هنگامى روى مى دهد که قند خون افت کند؛ به این دلیل که حفظ قند خون در سطح طبیعى به یک عملکرد متوازن نیاز دارد، بیماران دیابتى معینا به هایپوگلایسمى مستعد هستند. بیماران دیابتى در دوران بزرگسالى، معمولا به دلیل نخوردن و به تعویق انداختن وعده هاى غذایى و یا تمرین ورزشى شدید و بدون برنامه ریزى دچار هایپوگلایسمى مى شوند.

علایم هایپوگلایسمى خفیف شامل بى حسى در دهان، پوست سرد و مرطوب و حالت ارتعاش در قفسه سینه و گرسنگى است. براى خود درمانى شما به نوعى قند نیاز دارید که از قبل آماده و در دسترس باشد. مواد شیرین مانند آب پرتقال بنوشید و یا آب نبات بمکید و با حمل کردن آب نبات همیشه آماده باشید.

یادآورى: این توصیه ها فقط به افراد هایپوگلایسمى ناشى از دیابت مربوط است و در دیگر موارد هایپوگلایسمى ها کاربرد ندارد.

یک روش جایگزین

رژیم مکمل توصیه شده از طریق یک پزشک

دکتر رونالد هافمن مى گوید: هنگامى که رژیم غذایى مناسب به دقت اجرا شود، به اندازه ى کافى ویتامین و مواد معدنى به بدن مى رسد. دیابت نیاز بدن را به بعضى مواد غذایى براى حفظ سطح قند خون و جلوگیرى از ایجاد اختلال، افزایش مى دهد. بسته به نیازهاى شخصى که با مشورت با پزشک معین مى شود، ممکن است به یک یا چند نمونه از این مکمل ها نیاز داشته باشید. همیشه بلافاصله بعد از غذا آنها را مصرف کنید، مگر این که غیر از این تجویز شود. هوشیار باشید که این مواد مى توانند داراى اثرات بالقوه باشند. هرگز به این فکر نیفتید که این مکمل ها را بدون اجازه و نظارت پزشک مصرف کنید. همچنین بیش از مقدار تجویز شده مصرف نکنید.

کروم

کروم به نام عامل تحمل گلوکز است و در مغازه هاى غذایى بهداشتى فروخته مى شود و کار آن افزایش تأثیر انسولین است. دکتر هافمن، کروم پیکولینات را توصیه مى کند،)شکلى از کروم که بیشترین نوع بیولوژیکى در دسترس است(؛ بسیارى از انواع کروم از مخمر آب جو به دست مى آیند، بنابراین افراد دچار کاندیدا و یا آلرژى به مخمرها باید از مصرف کروم یا منابع مخمر اجتناب کنند.

نیاسین)ویتامین 3 B)

این ویتامین، اثرات مفید کروم را تقویت مى کند؛ آن را باید بین غذا مصرف کنید. دوزهاى بالاى این ماده مضر است، خصوصا براى افراد دیابتى؛ بنابراین مصرف آن را محدود کنید و تحت نظر پزشک باشید.

ویتامین C

این ویتامین در مقابله با عفونت، التیام زخم ها و تشکیل کلاژن)آجرهاى ساختمانى پروتئینى بدن انسان که در همه بافت ها یافت مى شود(کمک مى کند.

روى

این ماده در دیابت بسیار مهم و براى سیستم ایمنى)ترمیم بافت ها(مفید است.

مهمیم

بیماران دیابتى به از دست دادن مهمیم از طریق کلیه ها تمایل دارند. مهمیم در چرخه تولید انرژى سلول ها بسیار مهم است.

ویتامین 6 B

6 B فاکتور مهمى در واکنش هاى سلولى است. خیلى از بیماران دیابتى به مقادیر بالاتر این ماده نیاز دارند. مصرف 6 B در مقادیر بالا سمى است و استفاده از آن باید تحت نظر پزشک صورت گیرد.

تیامین)ویتامین 1 B)

1 B مخصوصا در سوخت و ساز قندها مهم است.

سیر

بیماران دیابتى در برابر عفونت هاى مخمرى حساسند؛ زیرا مخمر در محیطهاى شیرین و قنددار زندگى مى کند. سیر مخمر را سرکوب مى کند؛ کپسول هاى ضد بو بهترین راه مقابله با بوى بد سیر هستند.

منبع : دایرة المعارف پزشک خانواده ،گروه مولفان انستیتوسلامتی آمریکا

پی نوشت ها:

* انتشارات سپهر اندیشه - 1387

/ج

منبع: راسخون

انتشار: 20 مهر 1400 بروزرسانی: 20 مهر 1400 گردآورنده: tar-3tar.ir شناسه مطلب: 1751